ράμμα

το / ῥάμμα, ΝΜΑ

νήμα, κλωστή για ράψιμο (α. «συνθετικά ράμματα» β. «βιβλίον... φοινικῷ ῥάμματι περιειλημένον», Διόδ.)

νεοελλ.

1. ιατρ. νηματοειδές υλικό, χρησιμοποιούμενο στη χειρουργική για τη συγκράτηση σε επαφή δύο ιστικών επιφανειών, ώσπου να συνενωθούν, ή στην περίδεση αγγείου που αιμορραγεί

2. ναυτ. ισχυρό νήμα κατάλληλο για τη ραφή ιστίων ή αντίσκηνων, αλλ. ιστιόραμμα

3. φρ. α) «έχω ράμματα για τη γούνα του» — τού επιφυλάσσω δυσάρεστη ανταπόδοση

β) «θα τού αλλάξω τα ράμματα» — θα τόν ταπεινώσω, θα τόν εξευτελίσω

μσν.

η ραφή τραύματος

αρχ.

η στερέωση επιδέσμου με ραφή.

[ΕΤΥΜΟΛ. < *ῥάπ-μα (< ῥάπτω) με αφομοίωση τού -π-].